กู้ภัยพยายามเปิดโพรง เพื่อพิสูจน์ทราบแสงไฟที่พบเมื่อเช้านี้ เป็นผู้รอดชีวิตจริงหรือไม่ ล่าสุด ได้ส่งท่ออากาศไปด้านล่าง เพื่อเติมอากาศหากมีผู้รอดชีวิตอยู่จริง อุปสรรคสำคัญในการเปิดโพรงคือ เหล็กเส้น สลิง และเศษนั่งร้าน บางส่วน
11 เมษายน 2568 ภัคพล เมทีภักดี เจ้าหน้าที่กู้ภัยมูลนิธิเพชรเกษม เผยว่า กู้ภัยได้รับภารกิจตอน 06.00 น. ให้ไปค้นหา เป็นการทำงานกับกู้ภัยกองกำลังผสม ซึ่งไม่ได้มีแต่มูลนิธิเพชรเกษม มีหลายมูลนิธิ ทั้งร่วมกตัญญู ปอเต็กตึ้ง สยามรวมใจ ใจถึงใจ ฮารูน และอีกหลายองค์กร ที่เป็นองค์กรกู้ภัย ซึ่งทำงานร่วมกันมาหลายวันแล้ว ปกติแล้วการทำงานของกู้ภัยจะสลับกับเครื่องจักร เครื่องจักรทำงานกู้ภัยจะหยุด เครื่องจักรหยุดกู้ภัยจะทำงาน เพราะไม่สามารถทำงานพร้อมกันได้ อาจจะเกิดอันตราย
วันนี้ ผบ.เหตุการณ์ด้านใน ให้เวลา 1 ชั่วโมง ค้นหาในพื้นที่โซน A B C และที่ผ่านมา กู้ภัยพยายามที่จะเจาะหาโพรง เพื่อจะเข้าไปให้ถึงตัวผู้ประสบภัย วันนี้เข้าไปซ้ำในจุดเดิม ซึ่งทำจุดนี้มา 2-3 วันแล้ว ในขณะที่กำลังเดินเข้าไป มีกู้ภัยคนหนึ่งได้ยินเสียงโทรศัพท์ เป็นเสียงโทรศัพท์เปิดเครื่อง หลังจากนั้นจึงหยุดฟัง เพราะไม่มีใครเปิดโทรศัพท์เวลานั้น และเชื่อว่าเสียงมาจากโพรงด้านล่าง จึงชะโงกหน้าลงไปดู และเห็นแสงไฟสีขาว อยู่ด้านล่าง ตอนแรกคิดว่ากู้ภัยที่เห็นแสงคิดว่า ตัวเองตาฝาด จึงเรียกทีมมูลนิธิปอเต็กตึ้ง และ USAR จากนั้นใช้กล้องงูสอดลงไป จึงได้เห็นแสงไฟสีขาวที่คาดว่ามาจากโทรศัพท์ ต่อมาจึงตะโกนถามด้านล่างว่า มีใครอยู่ด้านล่างไหม ถ้ามีใครอยู่ด้านล่างให้ขยับตัวให้ดูหน่อย ปรากฏว่า ก็ไม่มีการขยับตัว ไม่มีการตะโกนตอบรับมา หลังจากนั้นUSAR หลังจากนั้นตะโกนต่อว่า ถ้าเป็นคนที่อยู่ด้านล่างให้ปิดไฟมือถือ ปรากฏว่า แสงไฟนั้นก็ดับลง หลังจากนั้นก็บอกให้เปิดไฟ แล้วปิดไฟ แล้วแสงไฟก็ดับๆปิดๆตามคำสั่งของทีมกู้ภัย
ตอนนี้กำลังพยายามพิสูจน์ว่าจะเป็นคนที่ยังมีชีวิต หรือไม่ แต่ก็ยังไม่กล้ารับปาก เพราะยังไม่เห็นกับตาตัวเอง หลังจากนั้นทีม USAR ได้ส่องกล้องลงไป ก็พบลักษณะร่างกายมนุษย์ห่างจากพื้นดินลงไป 1 เมตร คนแรก คนที่ 2 อยู่ลึกลงไปประมาณ 3 เมตร ตอนนี้เจ้าหน้าที่กู้ภัยกำลังคุ้ยเศษดินเศษหิน เปิดโพรง แล้วตอนนี้ได้ใช้ท่ออากาศส่งไปด้านล่าง เพื่อจะได้เติมอากาศ ถ้าหากมีผู้รอดชีวิตอยู่ในนั้น ก็ถือว่าเป็นการเติมอากาศให้ได้หายใจ
จุดที่พบนั้นเป็นโพรง ซึ่งอาคารที่ถล่มกับอาคารลานจอดรถ จะมีทางเชื่อมกัน และจะมีคานที่ทำหน้าที่ในการเชื่อม เหมือนคานตัวนี้ค้ำอยู่ จึงเป็นโพรง เฉียงประมาณ 45 องศา และตามคานมีช่อง แต่ว่าตอนนี้คนยังเข้าไปไม่ได้ เพราะพื้นที่มีเหล็กเส้น สลิง และนั่งร้าน บางส่วน ที่เป็นอุปสรรค
หากถามว่าทำไมทำงานกันช้าจัง แม้ว่าจะมีเครื่องจักรหลายตัวแย็กปูนให้แตก แต่หล็กก็ยังอยู่ ซึ่งกู้ภัยผ่านเหล็กไม่ได้ อุปกรณ์เครื่องตัดถ่างไฟฟ้าที่ใช้ตัดเหล็กก็มีแรงเฉพาะในการทำงาน ตัดเหล็กได้ทีละเส้น หากตัดทีละ 5 เส้น 10 เส้นก็จะทำให้อุปกรณ์พัง
