บอสพอลส่งจดหมายจากเรือนจำ ร่ายข้อความยาว ถาม "ผมทำอะไรผิด"

เฟซบุ๊กบอสพอลเคลื่อนไหว ส่งจดหมายจากเรือนจำ  ถาม "ผมทำอะไรผิด" ย้ำ ความจริงคือ "คดีนี้ไม่มีผู้เสียหายเลยแม้แต่คนเดียว"

(10 ธ.ค.67 )เฟสบุ๊กของบอสพอล ที่ใช้ชื่อ วรัตน์พล วรัทย์วรกุล มีการเคลื่อนไหว โพสต์ภาพที่เต็มไปด้วยข้อความยาว โดยมีการระบุแคปชัน ว่า  สารจากเรือนจำฉบับที่ 2 #แอดมิน

ข้อความระบุว่า ผมอยู่ในเรือนจำมาจนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบ 2 เดือนแล้ว การใช้ชีวิตในเรือนจำ "ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย" สำหรับคนที่เชื่อมั่น ในความบริสุทธิ์ของตัวเองแบบผม ผมเฝ้าถามตัวเองทุกๆวันว่า "ผมผิดอะไร".. "ผมทำอะไรผิด" ถึงต้องเข้ามาอยู่ในนี้ อยู่แบบ "ไร้อิสระภาพ" และยังคงรอได้รับการประกันตัวออกไปเพื่อพิสจน์ให้สังคมได้รับรู้ "ความจริง" จากปากของผมเอง ซึ่งเป็นคนที่ยังคงเชื่อในกระบวนการยุติธรรมและพร้อมต่อสู้เพื่อความเป็นธรรม

วันนี้ผมต้องถามตัวเองอีกครั้งว่า ผมกำลังสู้กับอะไรกันแน่? ผมต้องสู้อยู่ในนี้ในที่ ที่ถูกตัดขาดจากโลกกายนอก โดยไม่รู้ ข่าวสารต้องเฝ้าถามและรอคอย คำตอบจากคำบอกเล่าของทนายที่ข้ามาเยี่ยมได้แค่ช่วงเวลาหนึ่งในแต่ละวัน

ผมบอกเล่าข้อเท็จริงฝากทนายความอ๋องเพื่อไปสู่โลกภายนอก โดยการสื่อสารผ่านไปหลายทอด ซึ่งแน่นอนว่า มันไม่มีทางที่จะได้ข้อเท็จจริงที่ครบถ้วน มันไม่มีทางที่จะเหมือนคำพูดของผมที่ถ่ายทอดเองโดยตรงออกมาจากใจแน่ ๆ ผมกังวลในทุก ๆ ครั้งที่ต้องสื่อสารอะไรก็ตามผ่านการใช้ปากของคนอื่น แต่ผมจะทำได้อย่างไรในเมื่อผมไม่มีทางเลือกอื่น ยังไงผมก็ต้องสู้ทั้งๆ ที่ความจริงมันเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก

ปากกาซักด้าม กระดาษชักแผ่น มันคือของที่หาได้ยาก เพื่อให้เขียนลำดับเหตุการณ์ แล้วนำไปบอกเล่าให้ทนายความได้เข้าใจความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้น คนที่ถูกจำกัดอิสรภาพแล้วต้องลุกขึ้นมาสู้ เพื่อทวงความยุติธรรรมให้ตัวเอง มันคือการถูกบีบบังคับ ให้สู้ในขณะที่เสมือนถูกมัดมือ มัดเท้าและปิดหู ปิดตา แล้วบอกว่า "สู้สิ" นี่แหละ ความยุติธรรมที่ผมกำลังเผชิญ

การสู้อยู่ในคุกมันยากเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการออกได้ แค่การหาพื้นที่ว่าง สำหรับการหย่อนกันเพื่อนั่งลงให้พันจากผู้คุม ผู้ต้องขังหรือนักโทษจำนวนมาก ที่แออัดกันอยู่ในนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว การจะหาที่เงียบ ๆ เพื่อเขียนอธิบายสิ่งต่างๆ เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ภายใต้สภาพเวดล้อมแบบนี้ แต่ไม่ว่าอย่างไรคุณก็จะได้เห็นข้อความนี้ปรากฏอยู่บน Facebook ของผมแล้ว

ผมได้พยายามอย่างที่สุดแล้วจริงๆ ในการกลั่นข้อความบอกผ่านทนายทีละตัวอักษรเพื่อสื่อสารออกมาหาทุก ๆ คน ขอให้ทุกๆ คน ตั้งใจอ่านสิ่งที่ผมจะบอกต่อจากนี้ให้ดีๆ นะครับ

ความจริงคือ "คดีนี้ไม่มีผู้เสียหายเลยแม้แต่คนเดียว" คำถามที่คุณต้องถามเพื่อคันหาความจริงด้วยตัวคุณเอง มีใครสักคนไหม ที่ซื้อสินค้าจากบริษัทแล้วไม่ได้สินค้า มีใครสักคนไหมที่ขายของมีกำไรในระบบแล้วบริษัทไม่จ่ายจ่ายให้ มีใครสักคนไหมที่ได้ โปรโมชั่นทริปท่องเที่ยวแล้วบริษัทไม่พาไปเที่ยว แล้วคุณจะพบความจริงที่ว่า "ไม่มีเลยสักคน " ตลอดระยะเวลา 7 ปี ที่บริษัทดำเนินธุรกิจมา และไม่มีปรากฏในคำกล่าวหาของตำรวรวจในคดีนี้ด้วยครับ นั่นคือความจริงที่สรุปได้ว่า ซื้อสินค้าก็ได้สินค้า ทำงานก็ได้เงินและได้ผลตอบแทนอื่นๆ ตามที่บริษัทสัญญาไว้ แต่ก็ยังถูกกล่าวหาว่า "ผมฉ้อโกงประชาชน" อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว คุณสงสัยมั้ยครับว่าแล้วทำไมถึงมีคนออกมาแจ้งความเป็น 10,000 คน เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังในจดหมายฉบับต่อไป...



ด้านทนายวิฑูรย์ เก่งงาน ทนายความของบอสพอล ก็ออกมาเคลื่อนไหวเช่นกัน โพสต์ข้อความ ระบุว่า ทุกครั้งที่ผมให้สัมภาษณ์ ก็เรียบเรียงออกมาจากคำพูดของบอส  คดีนี้บรรยากาศไม่ได้ประกัน เพราะคำสั่งศาลจากผู้ต้องขังคนอื่น ๆ เขียนไว้ค่อนข้างรุนแรงสวนทางความเป็นจริง และอาจจะขัดมาตรา 29 แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย