สนามข่าวเสาร์-อาทิตย์ - ทุก(ข์)ชีวิต วันนี้ลงพื้นที่จังหวัดนครราชสีมา ติดตามกับคุณปอย ภานุรัจน์ ศนีบุตร
รักดูแลกันมาตั้งแต่เกิด ตาหลานคู่นี้จึงผูกพันกันมาก แม้สมองและร่างกายพิการ สื่อสารกันด้วยคำพูดไม่ได้ แต่สีหน้าแววตาของ "น้องบูม" ทำให้ผู้เป็นตารับรู้ได้ว่าหลานมีปฏิกิริยาตอบสนอง โดยเฉพาะเวลาที่ตาคุยด้วย
ก่อนหน้านี้ "น้องบูม" มีแม่คอยดูแลใกล้ชิด แต่หลัง ๆ มานี้ ด้วยฐานะที่ฝืดเคือง ทำให้แม่ต้องออกไปหางานทำ ยึดอาชีพแม่บ้านทำความสะอาดตามรีสอร์ต ออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ กลับอีกทีก็ค่ำมืด ผู้เป็นตาจึงต้องรับหน้าที่ดูแล "น้องบูม" เป็นหลัก
เมื่อแม่ไม่อยู่บ้าน ตาต้องทำทุกอย่างให้หลาน ทั้งที่ตัวเองก็เจ็บออด ๆ แอด ๆ มีหลายโรคเรื้อรังรุมเร้า ซ้ำยังทุกข์ทรมานกับผลพวงของการผ่าตัดหลัง จากโรคกระดูกทับเส้น ตาข่มความเจ็บปวดทุกอย่าง เมื่อมีหลานอยู่ตรงหน้า เพราะนี่คือแก้วตาดวงใจ
พัฒนาการทุกอย่างถดถอย หมอบอกให้ทำใจ อาจอยู่ได้ไม่เกิน 4 ขวบ เวลาล่วงเลยจนตอนนี้หลานอายุได้ 18 ปี ตายังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่น้องบูมร้องไห้ ไม่รู้ว่าหลานเจ็บปวดตรงไหน แม้อยากช่วยใจจะขาด ก็ไม่รู้จะสื่อสารกันอย่างไร
อยากให้หลานมีคุณภาพชีวิตที่ดี อยากได้วีลแชร์แบบปรับนอนได้ เอาไว้เปลี่ยนอิริยาบถ แต่อาจเป็นได้แค่ความฝัน เมื่อทุกวันนี้รายได้ยังไม่พอกับรายจ่าย ชนิดที่ชักหน้าไม่ถึงหลัง...ทุกเดือน ทั้งหมดนี้คือ ทุก(ข์)ชีวิต
น้ำใจ...ยิ่งให้ยิ่งได้
