เรื่องย่อละครโซ่เสน่หา

ปราลี หญิงสาวสวยที่เพิ่งเรียนจบกำลังมีปัญหากับ แสงระวี ผู้เป็นแม่เพราะหลังพ่อเสียชีวิตจากโรคมะเร็งไม่ถึงปี แสงระวีก็คิดจะพา สารัตน์ นักร้องในบาร์เข้ามาอยู่ในบ้านด้วย ปราลีประกาศกร้าวไม่ยอมให้แม่พาผู้ชายคนใหม่เข้าบ้านเด็ดขาดและหากแสงระวียังดื้อดึงปราลีจะออกจากบ้านทันทีเพราะไม่ต้องการอยู่ร่วมบ้านเดียวกับชายคนใหม่ที่อายุน้อยกว่าแม่เป็นสิบปี แสงระวีคิดว่าปราลีเอาแต่ใจตัวเองและคงทำไปเพราะต้องการเอาชนะจึงไม่สนใจ ปราลีเก็บของออกจากบ้านแม้ว่า แม่เขียน แม่นมเก่าแก่จะพยายามรั้งไว้ก็ตาม

ปราลีไปขอพักอยู่กับ เตือนตา เพื่อนสนิทในระหว่างที่พ่อแม่ของเพื่อนไม่อยู่บ้าน แม้เตือนตาจะพยายามเตือนให้ปราลีใจเย็นและพูดกับแสงระวีดีๆ แต่ปราลีก็ไม่สนใจ หญิงสาวเห็นประกาศรับสมัครผู้หญิงรับจ้างอุ้มท้องจึงสนใจและคิดจะไปสมัครงานนี้เพราะอยากให้แม่รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดบ้าง

และเจ้าของประกาศในหนังสือพิมพ์นั้นก็คือ ราเมศว์ หนุ่มข้าราชการผู้อ่อนโยนและถูก คุณนายลิ้นจี่ เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กๆ แม้ราเมศว์จะไม่เห็นด้วยกับวิธีนี้ แต่เมื่อเป็นความต้องการของลิ้นจี่ที่อยากได้หลานแต่ไม่อยากให้ราเมศว์มีภรรยา ราเมศว์จึงต้องจำยอมเพราะสำนึกในบุญคุณของแม่ แถมลิ้นจี่ยังพิการเดินไม่ได้และมีโรคหัวใจที่ไม่ควรขัดใจ ลิ้นจี่จัดแจงให้ สุคนธ์ ลูกสาวบุญธรรมคนโตคอยจัดการเรื่องประกาศรับสมัครหญิงสาวมาอุ้มท้องโดยมีหลักเกณฑ์ว่าจะต้อง ขาว สวย สูงไม่ต่ำว่า 165 เซนติเมตรและจบปริญญาตรีเป็นอย่างต่ำ ราเมศว์ได้แต่ภาวนาไม่ให้มีผู้หญิงคนไหนมาสมัครงานนี้ ส่วน รังสรรค์ น้องชายคนสุดท้องที่เริ่มรับความบ้าอำนาจของลิ้นจี่ไม่ไหวจึงหนีออกจากบ้านไปอยู่ที่คอนโด ลิ้นจี่ผิดหวังมากจึงตัดขาดกับรังสรรค์และฝากความหวังทุกอย่างไว้ที่ราเมศว์แต่เพียงผู้เดียว

รังสรรค์นั้นรู้จักกับปราลีและพยายามตามจีบหญิงสาวมานาน วันหนึ่งเขาพาปราลีไปว่ายน้ำหวังจะสานสัมพันธ์ ปราลีไปเห็นสารัตน์อยู่กับผู้หญิงอื่นพอดี หญิงสาวจึงตั้งใจประชดแม่ด้วยการดื่มเหล้าจนเมามายเพราะไม่เคยดื่มมาก่อน รังสรรค์จึงพาเธอไปนอนพักที่คอนโดของเขา ในระหว่างที่จิตใต้สำนึกด้านดีและชั่วกำลังตีกันอยู่นั้นเอง ราเมศว์ก็เข้ามาขัดจังหวะพอดี เขามาขอร้องให้รังสรรค์กลับไปร่วมงานวันเกิดของลิ้นจี่ รังสรรค์ประชดว่าเขาคงไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของแม่ ราเมศว์ให้เงินน้องชายและขอให้รับปากว่าจะกลับไปที่บ้าน เขาเหลือบไปเห็นปราลีนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงของน้องชาย รังสรรค์จึงโวว่าปราลีเป็นคนรักของเขา

ในงานเลี้ยงวันเกิดของลิ้นจี่ แสงระวีควงสารัตน์มาอวยพรวันเกิดอาจารย์ของตนด้วย ลิ้นจี่จำแสงระวีได้และคิดว่าสารัตน์เป็นลูกชาย แสงระวีจึงแนะนำว่าสารัตน์คือสามีของเธอ ลิ้นจี่จึงแอบเยาะเย้ยแสงระวีให้ราเมศว์ฟังว่าแก่แล้วยังบ้าตัณหา รังสรรค์จ้างให้ปราลีแต่งตัวเปรี้ยวๆ ใส่วิกผมสีแสบสันต์มาในงานวันเกิดด้วย ลิ้นจี่โกรธมากถึงกับออกปากไล่ลูกชายคนเล็ก ราเมศว์เห็นปราลีก็ไม่ค่อยชอบใจคนรักของน้องชายนักที่เอาแต่ทำตัวก๋ากั่น

ในที่สุดปราลีก็ตัดสินใจไปสมัครงานรับจ้างท้องตามที่ตั้งใจไว้โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าผู้ชายที่เธอจะต้องอุ้มท้องลูกของเขาก็คือราเมศว์นั่นเอง สุคนธ์ชอบใจคุณสมบัติของปราลีมากเพราะตรงตามที่ลิ้นจี่ต้องการทุกประการ ปราลีแกล้งบอกนามสกุลปลอมตอนที่ต้องไปพบกับลิ้นจี่ทำให้ลิ้นจี่ไม่รู้ว่าปราลีเป็นลูกของแสงระวี ลิ้นจี่ยื่นข้อเสนอให้เงินค่าจ้างหนึ่งล้านบาทและตั๋วเครื่องบินไปยุโรปแบบไม่มีกำหนดกลับแก่ ปราลี และนัดให้หญิงสาวไปทำงานที่เกาะสีชัง เมื่อทุกอย่างพร้อมราเมศว์ก็ได้รับคำสั่งให้ลาพักร้อนและเดินทางตามปราลีไปที่เกาะสีชังเช่นกัน

ที่บ้านพักตากอากาศของลิ้นจี่ในเกาะสีชัง ปราลีได้รับการต้อนรับจาก พวน สาวใหญ่ที่ดูเคร่งครัดกับกฎระเบียบมาก เมื่อราเมศว์เดินทางมาถึงและได้พบกับปราลี ทั้งสองต่างพูดไม่ออก ราเมศว์คิดว่าปราลีเป็นคนรักของรังสรรค์จริงๆ ส่วนปราลีก็เริ่มกลัวแต่ก็ทำใจดีสู้เสือเพราะเธอจำเป็นต้องเดินหน้าให้ถึงที่สุด พวนบังคับให้ทั้งสองนอนห้องเดียวกันเพราะเป็นคำสั่งของลิ้นจี่ ราเมศว์ไม่แตะต้องปราลีทำให้หญิงสาวเริ่มวางใจชายหนุ่มมากขึ้น

เมื่อปราลีหายตัวไปโดยไม่บอกกล่าว เตือนตาและรังสรรค์จึงพยายามตามหาแทบพลิกแผ่นดิน เตือนตาเล่าให้รังสรรค์ฟังว่าปราลีอาจจะไปรับจ้างท้อง รังสรรค์จึงคิดว่าอาจจะเป็นงานที่ลิ้นจี่ประกาศในหนังสือพิมพ์ แต่ลิ้นจี่ไม่ยอมบอกที่อยู่ของราเมศว์ รังสรรค์เสียใจมากจึงดื่มเหล้าจนเมามายและได้เสียกับเตือนตา หญิงสาวร้องไห้เสียใจที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวังจึงขอให้รังสรรค์รับผิดชอบด้วยการแต่งงาน รังสรรค์จึงไปขอร้องลิ้นจี่ให้ช่วยเป็นผู้ใหญ่มาสู่ขอ แต่ลิ้นจี่ไม่ยอม สุคนธ์ทนไม่ไหวจึงรับเป็นเองทำให้ลิ้นจี่เริ่มไม่พอใจลูกสาวบุญธรรมคนโต

ที่เกาะสีชัง เวลาผ่านไปไม่นานราเมศว์เผลอพูดดูถูกปราลีว่าเห็นแก่เงิน ปราลีจึงตบหน้าชายหนุ่มและในคืนนั้นเอง ทุกอย่างก็เกิดขึ้นสมใจลิ้นจี่ แต่กลับกลายเป็นว่าทั้งสองคนต่างก็เริ่มมีใจให้กัน ราเมศว์ให้สัญญากับปราลีว่าเขาจะพูดกับลิ้นจี่เรื่องที่จะรับปราลีเป็นภรรยา ลิ้นจี่เริ่มคิดถึงราเมศว์จึงเรียกให้ลูกชายกลับบ้าน ราเมศว์จำต้องจากปราลีมาโดยสัญญว่าเขาจะมารับเธอกลับบ้านโดยทั้งสองไม่รู้เลยว่าปราลีได้ตั้งครรภ์แล้ว เมื่อราเมศว์กลับมาพบลิ้นจี่ เขาจึงบอกแม่ว่าต้องการแต่งงานกับปราลีแต่ลิ้นจี่ไม่ยอม เธอห้ามราเมศว์ออกจากบ้าน รังสรรค์พยายามจะเข้าไปพบราเมศว์แต่ถูกกีดกัน แล้วลิ้นจี่ก็เปิดเผยความจริงว่ารังสรรค์ก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเธอ เช่นเดียวกับราเมศว์และสุคนธ์ รังสรรค์ไม่แปลกใจและไม่คิดจะยุ่งกับลิ้นจี่อีก แต่ราเมศว์กลับสำนึกในบุญคุณของลิ้นจี่เช่นเดิมเพราะเขารู้เรื่องนี้มานานแล้ว พวนแจ้งให้ลิ้นจี่ทราบว่าปราลีท้อง

ราเมศว์แอบเดินทางไปหาปราลีที่เกาะสีชัง แต่พวนพาปราลีลงเรือหนีไปอยู่ที่อื่นตามคำสั่งของลิ้นจี่ก่อน ราเมศว์กลับมาก็ป่วย เมื่อราเมศว์หายดีลิ้นจี่จึงบอกว่าปราลีและพวนตายแล้ว ทำให้ราเมศว์เสียใจหนักมาก ฝ่ายรังสรรค์ เตือนตาก็ทุกข์ใจโดยเฉพาะแสงระวีที่บัดนี้เริ่มเห็นธาตุแท้ของสารัตน์

พวนดูแลปราลีจนท้องแก่ใกล้คลอด ปราลีคิดจะยกเลิกสัญญาที่เซ็นไว้แต่พวนบอกว่าลิ้นจี่คงไม่ยอม เมื่อปราลีคลอดลูก ลิ้นจี่ก็สั่งให้ปราลีสามารถเลี้ยงดูและให้นมเด็กน้อยได้จนอายุครบหกเดือน ด้านราเมศว์ก็ใช้ชีวิตอย่างไร้จิตใจและทำตามคำสั่งของลิ้นจี่ที่ต้องการให้เขาแต่งงานกับ สุนีย์รัตน์ ลูกสาวของ คุณหญิงเจริญศรี ราเมศว์รู้ว่าสุนีย์รัตน์ไม่ค่อยปกติในคืนวันส่งตัวเพราะเธอกรีดร้องและกลัวว่า ราเมศว์จะมีอะไรกับเธอ ราเมศว์ให้สัญญาว่าจะไม่แตะต้องสุนีย์รัตน์เพราะในใจของเขายังคงรักแต่ปราลี

ลูกชายของปราลีอายุครบหกเดือนแล้ว พวนจึงจะพาเด็กไปให้ลิ้นจี่ตามคำสั่ง ปราลีอ้อนวอนให้พวนเห็นใจเธอและลูกจนพวนเริ่มใจอ่อนเพราะตนเองก็เคยมีลูกน้อยแต่ตายไปนานแล้ว ปราลีมอบเงินค่าจ้างให้พวนเป็นการตอบแทน พวนรับไว้และแบ่งเงินบางส่วนให้ปราลีสำหรับเดินทางกลับบ้าน แสงระวีดีใจมากที่ลูกสาวยังมีชีวิตอยู่ และตั้งใจจะช่วยเลี้ยงหลานอย่างดี โดยตั้งชื่อให้ว่า ลูกหมู เตือนตาเองก็คลอดลูกแล้ว ปราลีดีใจมากที่ลูกหมูจะได้มีเพื่อนเล่น ราเมศว์เห็นปราลีเดินผ่านแต่เมื่อวิ่งตามก็ไม่พบเสียแล้ว ชายหนุ่มเริ่มสงสัยว่าปราลีจะตายจริงๆ ดังที่ลิ้นจี่บอกหรือไม่ แล้วรังสรรค์ก็มาบอกความจริงกับราเมศว์ว่าปราลียังไม่ตายและกลับมาแล้ว

ราเมศว์รีบไปหาปราลีที่บ้านแต่ต้องพบกับความผิดหวังเมื่อเห็นปราลีมีลูกแล้ว ปราลีเห็นว่า ราเมศว์แต่งงานใหม่แล้วจึงบอกว่าลูกหมูเป็นลูกของสามีเธอที่ตายไป ราเมศว์ตัดใจจากปราลีไม่ได้จึงไปหาหญิงสาวบ่อยๆ และขอให้เริ่มต้นกันใหม่ เขาบอกความจริงว่าไม่ได้เต็มใจแต่งงานและยังไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสุนีย์รัตน์ คุณหญิงเจริญศรีเร่งเร้าอยากให้ลูกสาวมีหลานเสียที ลิ้นจี่จึงกดดันให้ ราเมศว์ใช้เวลาอยู่กับสุนีย์รัตน์นานๆ เพราะใจหนึ่งก็อยากได้เด็กมาเลี้ยงดู ราเมศว์ไม่เชื่อที่ลิ้นจี่บงการอีกต่อไป เขาแอบพาปราลีไปเที่ยวและใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มเริ่มสงสัยว่าลูกหมูอาจจะเป็นลูกของตน

พวนกลับมาหาปราลีที่บ้านเพื่อคืนเงินค่าจ้างทั้งหมดให้เพราะเธอไปทำธุรกิจกับญาติและได้กำไรจึงอยากนำเงินของปราลีมาคืน พวนได้พบกับราเมศว์จึงบอกความจริงว่าลูกหมูคือลูกชายของเขา ราเมศว์จึงรู้ว่าลิ้นจี่โกหกเขามาตลอด รังสรรค์เองก็เตือนพี่ชายว่าลิ้นจี่เป็นคนไม่ปกติเพราะชอบเลี้ยงเด็กและบังคับให้เด็กๆ อยู่ในโอวาท

คุณหญิงเจริญศรีรู้ความจริงจากสุนีย์รัตน์ว่าราเมศว์ไม่เคยมีอะไรกับลูกสาวของเธอเลยจึงโวยวาย ราเมศว์ได้ทีจึงขอหย่าและบอกว่าเขามีภรรยาและลูกอยู่แล้ว ลิ้นจี่ขัดใจมากที่ราเมศว์ไม่เชื่อฟังตนเหมือนเมื่อก่อน คุณหญิงเจริญศรีไม่ยอมให้ราเมศว์หย่ากับสุนีย์รัตน์เพราะรู้ดีว่าลูกสาวของตนไม่ปกติ สุดท้าย ราเมศว์จึงยื่นข้อเสนอว่าเขาจะไม่หย่ากับสุนีย์รัตน์ก็ได้แต่เธอก็ต้องทำใจว่าราเมศว์จะใช้เวลาทั้งหมดอยู่กับปราลีและลูกชาย คุณหญิงเจริญศรีโวยวายกับลิ้นจี่แต่นางไม่สนใจเพราะไม่สามารถใช้อำนาจบังคับ ราเมศว์ได้อีกแล้ว ราเมศว์และปราลีจึงได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างที่ต้องการโดยหญิงสาวตั้งใจว่าจะนำเงินทั้งหมดที่ได้รับไปคืนลิ้นจี่เพราะตอนนี้เธอได้ราเมศว์และลูกหมูเป็นค่าจ้างที่มีค่ามากที่สุดมาแทนแล้ว

-- โซ่เสน่หา จบบริบูรณ์ --