ชื่นชมเจ้าของร้านขายกาแฟและอาหารตามสั่งน้ำใจงาม ช่วยหญิงผู้พิการเข็นรถวีลแชร์ขายลอตเตอรี่หลบฝน

วันที่ 31 ต.ค. 2567 เวลา 20:19 น.

ชื่นชมเจ้าของร้านขายกาแฟและอาหารตามสั่งน้ำใจงาม ช่วยหญิงผู้พิการเข็นรถวีลแชร์ขายลอตเตอรี่หลบฝน และทำข้าวให้กิน เผยสุขใจช่วยคนที่ลำบากกว่าเรา ผู้สื่อข่าวรายงานว่า มีเรื่องราวในโลกโซเชียลมีเดีย ที่เห็นแล้วใจฟู ดูแล้วชื่นชม กับชีวิตที่ต้องดิ้นรนฝ่าอุปสรรค ยังมีเพื่อนมนุษย์ช่วยเหลือให้กำลังใจ เมื่อ คุณน้ำทิพย์ หงส์ยิ้ม เจ้าของร้าน “ซ้อ..THIP BAR Coffee” ตั้งอยู่ที่ถนนศุขประยูร ต.คลองนา อ.เมืองฉะเชิงเทรา จ.ฉะเชิงเทรา ซึ่งเป็นผู้ใช้ TikTok ชื่อ “namthip_by..tipzaa” หรือ “ซ้อ..THIP BAR Coffee” โพสต์คลิปวิดีโอช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ เป็นหญิงพิการเข็นวีลแชร์ขายลอตเตอรี่หาที่หลบฝน ก่อนหาผ้าให้เช็ดตัว ทำกับข้าวให้กิน เอาน้ำให้ดื่ม โดยคนถูกช่วยได้มีรอยยิ้ม มีที่หลบฝน มีข้าวข้าวกินอิ่มท้อง ส่วนผู้ให้มีความสุข ปลื้มใจ เพราะได้ช่วยคนที่ลำบากกว่า คุณน้ำทิพย์ บอกว่า เหตุการณ์ครี้งนี้เกิดขึ้นช่วงเวลาประมาณ 15.00 น. วันที่ 30 ต.ค. 67 ที่ผ่านมา ตอนนั้นกำลังจะปิดร้าน จู่ ๆ ก็เกิดฝนตกลงมาอย่างหนัก จังหวะนั้นมองไปเห็นผู้พิการเป็นผู้หญิงกำลังเข็นรถวีลแชร์ขายลอตเตอรี่ข้ามถนน เพื่อหาที่หลบฝน จึงได้รีบบอกให้ลูกชายกางร่มไปช่วยเขาเข็นเข้ามาหลบฝน จากนั้นก็หาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวเช็ดหัวให้ เพราะตอนนั้นเขาเปียกไปหมดแล้ว พร้อมกับถามว่ากินข้าวหรือยัง ซึ่งเขาบอกว่ายังไม่ได้กินข้าวเที่ยง กินไปเพียงขนม จึงไปทำข้าวไก่ทอดกระเทียมมาให้กิน และเอาน้ำมาให้ดื่ม กระทั่งรับรู้ได้ว่าเขารู้สึกดีใจ และยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนตัวเองที่ได้ช่วยเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็รู้สึกมีความสุข ปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก จากการสอบถามเขาบอกว่าพิการมาตั้งแต่เด็ก เป็นคนชาว จ.บึงกาฬ มาอยู่ที่ปราจีนบุรี และรับจ้างขายลอตเตอรี่ โดยจะได้ค่าแรงใบละ 5 บาท แต่ละงวดขายได้เท่าไหร่ก็จะได้เงินเท่านั้น ซึ่งก็ประมาณหลักพัน โดยอยู่ที่ห้องเช่ากับผู้พิการด้วยกันรวมประมาณ 44 คน ซึ่งทุกเช้าจะมีคนพามาส่งไว้ที่วัดหลวงพ่อโสธร และตระเวนขายในแปดริ้ว และพื้นที่เมืองฉะเชิงเทรา พอถึงเวลา 6 โมงเย็นก็จะมีคนมารับกลับ ขณะเดียวกันเขาบอกอีกว่าอยู่คนละที่กับแม่ ทำงานหาเลี้ยงชีพตัวเอง ไม่อยากเป็นภาระให้ครอบครัว เดิมทีมีรถวีลแชร์คันเก่า พอได้เงินหมื่นที่รัฐบาลแจกกระตุ้นเศรษฐกิจ ก็เอาเงินไปซื้อคันใหม่เพื่อมาใช้หาเลี้ยงชีพ ซึ่งเขาบอกว่ารู้สึกภูมิใจที่หาเลี้ยงตัวเองได้ ไม่ต้องเป็นภาระให้พ่อแม่ คุณน้ำทิพย์ บอกอีกว่า สิ่งที่เกิดขึ้นมันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ได้ช่วยเหลือเขา เพราะเขาคงไม่อยากใช้เงินมาก แม้แต่ซื้อข้าวกิน เพราะกว่าจะหาได้แต่ละบาท จึงทำข้าวให้หนึ่งจานให้เขาอิ่ม ซึ่งไม่ได้หนักหนาอะไรสำหรับการช่วยคนที่เขาลำบากกว่าเรา และยังบอกเขาไปว่า ถ้าผ่านมามางนี้ก็สามารถมากินข้าวกินน้ำได้อีก และบอกเพื่อนด้วย หรือแม้แต่ไม่ใช่คนพิการ เป็นคนยากไร้ คนเก็บขยะก็ทำให้ได้ เพราะทำแล้วรู้สึกดี แม้ตัวเองจะมีไม่มาก แต่ทำแล้วความสุขอยู่ที่ใจ หลังจากนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้พิการ คนยากไร้ ผ่านมาทางนี้รู้สึกหิว ไม่มีเงินกินข้าว ตนยินดีทำให้กินได้ตลอด